Σήμερα το πρωί, πέρασα μια ώρα με τον κο Φ. που μένει 3 χρόνια στον δρόμο στην ηλικία των 83 ετών
Μέρες τώρα έβλεπα ότι κοιμάται πάνω σε δύο βαλίτσες
Του πήγα ένα στρώμα, πτυσσόμενο και ελαφρύ. για ενα αυτοσχέδιο κρεβάτι
Ρούχα καθαρά,σεντόνια και πετσέτες και ένα όμορφο πρωινό
Και παρέα ,χρόνο, την παρουσία μου εκεί, έξω από το άγχος του<< βιάζομαι>> ,σε μία ήσυχη πόλη που κοιμόταν ακόμα
Φάγαμε παρέα και άρχισε να μου διηγείται
Αναμνήσεις, απο μια ζωή που ήταν παιδί,όπως υπήρξαμε κάποτε όλοι μας
Αναμνήσεις, απο τότε που είχε δουλειά ,όπως οι περισσότεροι από εμάς
Αναμνήσεις απο την κόρη του
Στο τέλος έκλαιγε.
– Σε ευχαριστώ για τα δώρα
Πάνω από όλα όμως σε ευγνωμωνώ, μου έδωσες ελπίδα σήμερα που γιορτάζουν η Παναγία και όλοι οι Χριστιανοί, αφήσες την οικογένεια σου και ήρθες να με δεις
-Μα για μένα, είστε οικογένεια
Όλοι μας έχουμε μια οικογένεια
Και όλοι μας αξίζουμε μια ,ακόμα και αν η ζωή ή οι επιλογές μας, μας την στέρησαν
Χρόνια πολλά….
Ευχαριστώ ολόψυχα, όλους όσους στηρίζετε το Immortaliting και μπορώ να διαθέτω όσα μου εμπιστεύεστε σε συνανθρώπους μας.
